Van begin tot trots afscheid (blog)

Het vertrek van Wiesje

‘Ongelofelijk maar waar’, schreef ik een paar weken geleden toen onze HR-manager Wiesje aangaf dat ze ons ging verlaten. Ergens in de afgelopen weken heb ik nog wel gedacht dat het eigenlijk niet waar was en gehoopt dat ze nog van gedachten zou veranderen. Maar nu was het toch zover, tijd om afscheid te nemen. Dat hebben we afgelopen week gedaan tijdens een diner met het managementteam. Deze week neemt haar afdeling nog afscheid en staat haar deur open voor eenieder die nog persoonlijk gedag wil zeggen.

De eerste ontmoeting

Van sommige mensen weet je nog precies wanneer je ze voor het eerst ontmoette. Bij Wiesje weet ik dat inderdaad. Ruim vijf jaar geleden had ik met onze voorzitter van de Raad van Commissarissen Peter besproken, dat ik de uitdaging bij Scalabor aan zou nemen. De arbeidsovereenkomst zou ik tekenen op zijn kantoor en daar was Wiesje ook aanwezig. Net terug van zwangerschapsverlof, beetje funky haarstijl, leisure gekleed, relatief jong voor de positie die ze vervulde. Toch anders dan de corporate wereld waar ik uit kwam en waar mannen in grijze pakken de boventoon voerden. Binnen korte tijd werd ik echter gegrepen door de professionaliteit van mijn nieuwe collega; ze wist waar ze het over had, stuurde haar team goed aan, was gedreven en stond ook in het managementteam haar mannetje.

Een professionele groei

In de afgelopen zes jaar heeft Wiesje haar afdeling meegenomen van beleids- en proceduregericht naar een doe-afdeling die niet meer in regels denkt (alhoewel die af en toe nog wel echt noodzakelijk blijven!) maar in oplossingen en wat dit voor de medewerkers betekent. Een mooi voorbeeld daarvan is de campagne ‘Prettig werken doen we samen!’. Nagenoeg elk bedrijf heeft een protocol van huisregels. Daarin staat eigenlijk altijd beschreven wat je niet mag doen en aan welke regels je je moet houden. Binnen Scalabor wilden we dat omdraaien naar wat we wél doen en hoe we met elkaar omgaan. Geloof me, dat is eenvoudiger gezegd dan gedaan. Want voordat je het weet beschrijf je juist het gedrag dat je niet wilt. Een ander wapenfeit van de HR-afdeling is ons Fitter/Leuker/Slimmer programma met een enorme berg aan activiteiten om belemmeringen op het gebied van ontwikkeling, vitaliteit, geletterdheid en financiële redzaamheid weg te nemen. Een programma dat inmiddels als voorbeeld geldt voor heel veel andere organisaties.

Een belangrijke rol in het managementteam

Ook binnen het managementteam vervulde Wiesje een belangrijke rol. Wiesje bracht, wanneer we resultaatgericht met snelle oplossingen voor nieuwe uitdagingen kwamen, standaard de Waaromvraag in. Waarom is dit van belang, waarom moet dit nu overhaast, hebben we wel goed genoeg nagedacht wat dit voor onze medewerkers betekent? Heel vaak zorgde dat ervoor dat onze oplossingen beter werden. Ook bracht zij het historisch besef in. De meesten van ons waren aan het einde van de Presikhaaf Bedrijven tijd of begin van de Scalabor periode ingestapt en hadden alleen de verhalen over vroeger gehoord. Die verhalen bleken vaak toch anders dan de werkelijkheid en de nuance die Wiesje daarin bracht bleek van groot belang.

Waardevol advies en tegengeluid

De rol van de HR-manager is ook om de directeur gevraagd en ongevraagd advies te geven. Over personeelsaangelegenheden, maar eigenlijk ook over alle andere zaken. Tenminste als je Wiesje heet! Na een kleine gewenningstijd voelde Wiesje zich comfortabel genoeg om, wanneer dat moest, mijn kantoor binnen te stappen, de deur dicht te trekken en aan te geven dat een besluit toch anders moest. In veel gevallen – o.k. niet in alle gevallen! – nam ik haar advies vervolgens over omdat dit inderdaad leidde tot een beter besluit. Belangrijk, want voor een directeur is het van groot belang om tegengeluid te krijgen wanneer nodig. Dan heb je geen ja-knikkers in je team nodig maar mensen die durven te zeggen waar het op staat.

Indrukwekkende resultaten op personeelsgebied

De resultaten op personeelsgebied in de afgelopen jaren liegen er niet om; de medewerkerstevredenheid stijgt jaar op jaar, al vijf jaar lang blijft ons verzuim ruim onder het landelijk gemiddelde en ons verloop in deze krappe arbeidsmarkt is laag. En zelf is ze de afgelopen 14 jaar enorm gegroeid. Ga er maar aanstaan; de op-een-na grootste werkgever in de stad, een scala aan regelingen en wetgeving waar rekening mee gehouden moet worden, een belangrijke maatschappelijke opgave en een enorme ommezwaai van sociale werkplaats naar sociaal ontwikkelbedrijf.

Een trots afscheid

Wij vinden het allemaal – ik voorop – niet leuk dat Wiesje vertrekt. Maar tegelijkertijd weten we ook dat ze het bedrijf goed achter laat en zijn we trots op de stap die ze maakt. Maar ik hoop vooral dat ze trots is op wat ze de afgelopen jaren voor elkaar heeft gekregen want dat mag ze met recht zijn!

Wiesje, het ga je goed!