Sneeuw [blog]
Er is een reden waarom ik nooit op wintersport ga. En daar werd ik afgelopen week weer aan herinnerd. Ik heb namelijk niets met sneeuw en kou. Reden van mijn afkeer komt vast doordat ik bijna zes jaar in de voormalige Sovjetrepublieken Kazakhstan, Kyrgyzstan en Rusland heb gewoond. Daar begon het in oktober met sneeuwen en hield het in april pas op. Tegelijkertijd was daar ook weer niets bijzonders aan: het verkeer was op de eerste dag even van de leg en het duurde vaak tien dagen voordat de centrale stadsverwarming aanging maar verder ging het normale leven gewoon door. De metro en de bussen (in Kazakhstan oude Trolleybussen uit Arnhem!) reden zonder probleem, Volga’s en Lada’s waren voorbereid op langdurige kou en iedereen kleedde zich op het koude weer. Dat betekende dat je goede schoenen op het werk stonden en je met je snowboots over straat ging. Sterker nog, was je niet voldoende op het weer gekleed, dan werd je daar op straat continu op aangesproken (‘Chapka, Chapka!’: ‘zet een muts op!’).
Niet alleen sneeuwpret
De sneeuw afgelopen week in Nederland zorgde direct voor ontregeling. Zo reden de treinen en de bussen een aantal dagen van de week niet, waardoor veel van onze collega’s niet naar het werk konden komen. Door de situatie op de weg en het niet rijden van het openbaar vervoer was er op verschillende plekken sprake van calamiteitenverlof. Ook werden fietspaden slecht schoongemaakt waardoor voor velen de fiets ook geen optie was. Nu was dat weer een geluk bij een ongeluk, want op twee van onze locaties is de fietsenstalling door de hevige sneeuwval ingestort (gelukkig ’s avonds). Ook in de kwekerij in Bemmel was de sneeuw op een aantal plaatsen te zwaar voor de kas, waardoor her en der het glas brak en zelfs op een punt een verwarmingsbuis raakte. Veel te onveilig om te werken en dus hadden onze collega’s daar de hele week ijsvrij. Inmiddels is de sneeuw weer van het dak en het glas gerepareerd en kunnen we weer aan de slag. Ook onze service bij de Intratuin had onder het winterse weer te lijden, want bloemen en planten verkopen slecht met vorst. Zout, vetbollen, sleeën en sneeuwschuivers daarentegen weer goed!
Hartverwarmend
Ik snap heel goed dat een heel aantal collega’s afgelopen week niet naar het werk kon komen. Ons land is gewoon niet ingericht op zoveel sneeuw en vorst. En het laatste wat je wilt, is in het ziekenhuis belanden omdat je gevallen bent. Tegelijkertijd vond ik het hartverwarmend te zien hoeveel collega’s – ondanks alle obstakels – toch op hun werk verschenen. En echt niet alleen diegenen die met eigen vervoer konden komen of aan een schoongemaakte weg woonden. Ik heb collega’s gesproken die toch met de fiets kwamen (‘Het was af en toe wel glad, maar ik vond dat ik moest komen.’). Of die 5 km liepen om aan de slag te kunnen (‘Heerlijke wandeling en er was een grote klus die ik wilde afmaken.’). En medewerkers die al op de zondag van de sneeuwstorm ervoor zorgden dat de parkeerplaatsen geveegd werden (’Want ik weet dat er ook collega’s zijn die wat slechter ter been zijn, dus ik ben extra vroeg gekomen om te vegen.’). Ik heb zelfs collega’s in rolstoelen gezien, die het weer hadden getrotseerd (‘Ik heb winterbanden!’). En bij Cycloon postbezorging was het helemaal de overtreffende trap: op één collega na waren alle fietsbezorgers er maandag gewoon (post bezorgen was helaas niet te doen). Niets ten nadele van de collega’s die door overmacht niet konden komen aan het begin van de week, maar wat een ongelooflijke toewijding heb ik afgelopen week gezien bij heel veel mensen die meer hebben gedaan dan van ze gevraagd werd. Ik neem mijn hoed (sneeuwmuts) voor hen af!
Dus ik trek mijn woorden over mijn afkeer voor sneeuw en kou in. Want het brengt ook een aantal mooie zaken. Op het werk maar ook privé. Want net zoals we vroeger in Almaty, Kazakhstan konden gaan schaatsen op Medeo (ooit de snelste hooglandbaan ter wereld), konden we in het weekend ouderwets sleetje rijden bij de Witte Villa en heerlijk schaatsen op de Sonsbeekvijver. Sneeuw kan dus ook best leuk zijn. Maar dan wel voor een week en niet voor 7 maanden!
