Pleidooi voor positieve financiële effecten (blog)
Vlak voor de Kerst, op de drempel van het nieuwe jaar, ontvingen we heel goed nieuws. Wethouders in onze regio hadden besloten om alle medewerkers met een WSW-indicatie een eenmalige uitkering te geven van €750!
Dit bovenop de afspraken die kort tevoren door vakbonden en gemeenten gemaakt waren over de aanpassing van de cao, waardoor loonschalen en reiskosten omhoog gaan, en naast de al eerder overeengekomen verhoging van het wettelijk minimumloon. Een belangrijke en meer dan noodzakelijke aanpassing van de cao SW waar ook brancheorganisatie Cedris en Scalabor zelf zich via de actie #ikzitklem in het afgelopen jaar voor hebben ingezet. Omdat ambtenaren eerder in het jaar ook een eenmalige uitkering hadden ontvangen, waren wethouders in de regio Midden-Gelderland echter van mening dat het niet meer dan fair zou zijn wanneer deze groep medewerkers, die per slot van rekening ook in dienst is van de gemeente, deze bonus ook zouden ontvangen.
Gelijkheid en gelijke behandeling
Ik vind dit om meerdere redenen een belangrijk besluit. Ten eerste hebben gemeenten hiermee een belangrijk signaal afgegeven over gelijkheid en gelijke behandeling. Zeker niet vanzelfsprekend voor een groep mensen die in de maatschappij lang niet altijd gelijk behandeld wordt. Los daarvan is het financieel fijn; de waardering die hieruit spreekt is enorm belangrijk en wordt dan ook zeer op prijs gesteld. De uitkering is daarnaast ook van belang in het kader van bestaanszekerheid. Niet dat €750 betekent dat er automatisch bestaanszekerheid is, maar in de afgelopen maanden hebben we gezien dat veel partijen wel over het onderwerp praten maar uiteindelijk niets doen. Hier gebeurt wel degelijk iets. En gemeenten hadden er ook heel eenvoudig voor kunnen kiezen om niets te doen. Er was geen enkele verplichting, er lagen toch al verbeterde cao-afspraken, en gemeenten hebben het zelf financieel ook niet makkelijk. Maar toch hebben ze het gedaan, en dat spreekt voor hen.
Omdat medewerkers die vallen onder de cao Scalabor eerder in het jaar de eenmalige uitkering al hadden ontvangen, bleef er vervolgens een groep over die nog tussen wal en schip viel; onze collega’s die vallen onder de cao Aan de Slag. Dit is de cao die gebruikt wordt voor medewerkers vanuit de participatiewet die via ons in dienst zijn. Toch meer dan 200 personen. Ook hun cao is recent aangepast, waarbij er hier wel sprake was van een eenmalige uitkering die echter lager lag dan de uitkeringen voor de andere medewerkers. In overleg met onze aandeelhouder is daarop besloten om vanuit Scalabor de uitkering te verhogen naar hetzelfde bedrag. Heel fijn dat we dit eenzijdig konden doen. Vervolgens heeft onze salarisadministratie haar best gedaan – en die ruimte was er binnen de werkkostenregeling gelukkig ook nog – om de verschillende uitkeringen zo fiscaal vriendelijk uit te keren zodat medewerkers er zoveel mogelijk aan overhouden. Want wanneer je iets extra’s doet, is het de bedoeling dat ook het maximale effect heeft!
Wanneer je iets extra’s doet, is het de bedoeling dat het ook het maximale effect heeft!
In dat kader zou het jammer zijn wanneer deze meer dan goed bedoelde uitkeringen als gevolg hebben dat medewerkers er vervolgens minder aan overhouden doordat toeslagen gekort worden. Ik kan me niet voorstellen dat dat de bedoeling is. Wanneer je medewerkers financieel bedankt voor hun werk, moeten ze er ook iets aan overhouden. Dat geldt ook voor de extra’s die in de nieuwe cao’s zitten; die zouden geen negatief effect moeten hebben. Wanneer ik echter zowel vakbonden als het Ministerie van SZW hierover spreek, begrijp ik dat hier te weinig rekening mee gehouden is. Vaak gewoon omdat het niet op hun netvlies zit. Dat maakt ook dat in de dagen nadat we betalingen hebben gedaan, onze salarisadministratie vooral verontruste telefoontjes kreeg van medewerkers die zich grote zorgen maakten over wat deze uitkering met hun toeslagen zou doen, of ze gekort zouden worden en of ze op een dag het geld dan terug zouden moeten betalen.
Toch ongelofelijk dat we met elkaar een systeem hebben gebouwd dat leidt tot angst in plaats van blijdschap. Ook dat kan toch nooit de bedoeling zijn geweest. Wederom veel complimenten voor onze medewerkers op de salarisadministratie die hun collega’s zo goed als ze konden hebben geholpen met hun vragen en ze van alle juiste informatie hebben voorzien. Maar voor een volgend kabinet is er werk aan de winkel om ervoor te zorgen dat wanneer je een goed bedoeld extraatje krijgt of wanneer je meer werkt, dit ook daadwerkelijk loont en je niet bang hoeft te zijn voor mogelijke gevolgen!
